Σε αυτόν τον κόσμο είναι πραγματικά δύσκολο να πιστέψεις ότι υπάρχει αγάπη.
Εσύ, εγώ, ο καθένας μας πιστεύει ότι δεν υπάρχει και ειδικά όταν βλέπουμε πως το αγόρι που υποτίθεται πως αγαπάμε μας πληγώνει με το χειρότερο τρόπο.
Όμως, η αγάπη είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό.
Ήταν σχετικά πρωί και έπρεπε να σηκωθώ για να πάω στη σχολή.
Ξύπνησα άσχημα, μεσ τα νεύρα γιατί την προηγούμενη νύχτα είχα μαλώσει με το αγόρι μου και με τη μητέρα μου.
Όταν ξύπνησα, κοίταξα το κινητό μου όπως πάντα.
Περίμενα να βρω μήνυμα από εκείνον, αλλά προς μεγάλη μου έκπληξη βρήκα από τη μητέρα μου.
Σ αγαπώ πολύ. μου έγραφε.
Αμέσως, ένα δάκρυ κύλισε. Ήξερα πως δεν θα μ αφήσει ποτέ.
Μου έστειλε μήνυμα πως μ αγαπάει παρόλου που το προηγούμενο βράδυ της φώναξα για μικρό λόγο και της το έκλεισα στα μούτρα.
Αμέσως κατάλαβα το μεγαλείο της αγάπης.. Η αγάπη δεν έχει όρια, φραγμούς. Δεν χωράει εγωιστικές πράξεις.
Ζεις για το εσύ,παρά για το εγώ.
Έφτιαξα καφέ και κάπνισα 2-3 τσιγάρα.
Έπρεπε να φύγω.
Μέσα στο κρύο,πήρα το αστικό και έκατσα όπως συνήθως στην τελευταία θέση στο τζάμι.
Είχε τρομερή κίνηση και αμέσως ξέχασα την αγάπη και τότε ήρθαν τα νεύρα.
Καθώς το αστικό είχε κολλήσει στην Καμάρα, είδα δύο πρεζάκια.
Ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Το κορίτσι ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση και αποζητούσε απεγνωσμένα τη δόση της.
Φαινόταν στο βλέμα της.
Τότε,το αγόρι της μίλησε για 2 λεπτά, έβαλε το χέρι του μέσα στη τσέπη και της έδωσε ότι λεφτά είχε.
Αυτή του χαμογέλασε απλά, τα πήρε και έφυγε. Έμεινε αυτός 2 λεπτά να την κοιτάει να φεύγει και καθώς γύρισε τον είδα να χαμογελάει.
Ήξερε πως με αυτό που έκανε δεν θα μπορούσε να πάρει τη δόση του, θα ήταν στην ίδια άσχημη κατάσταση αλλά κατα ένα περίεργο τρόπο έδωσε τα λεφτά του.
Όμως, προτίμησε να κοιτάξει το εσύ της κοπέλας, από αγάπη, ενδιαφέρον, έρωτα ποιος ξέρει.
Το λεωφορείο επιτέλους ξεκίνησε και εγώ έμεινα να κοιτάω.
Αυτοί που δεν έχουν τίποτα δίνουν αγάπη και αυτοί που έχουν πολλά δεν δίνουν τίποτα.
Πήρα το κινητό μου, έπρεπε να νοιαστώ για το εσύ.
Συγγνώμη μωρό μου. Δεν θέλω να είμαστε έτσι.. Σ αγαπώ. πληκτρολόγησα, αν και ηξερα πως δεν έφταιγα. Ήταν πρώτη φορά που δεν με νοιαζε.
Και εγώ σ αγαπώ..Μαζί σου ως το τέλος. Καλημέρα..
Ήξερα πως δεν θα ήταν το τέλος, το οποίο τελικώς ήρθε πριν κάτι μέρες.
Αν ψαχτείς, θα δεις ότι αγάπη υπάρχει παντού. Υπάρχει μέσα μας, τριγύρω μας, στο βλέμμα μας, στο δρόμο, ΠΑΝΤΟΥ.
Ρίξε τους τοίχους σου, καλό θα κάνεις..
Και αν πληγωθείς, δεν βαριέσαι...Μπόρα είναι, θα περάσει όπως λέει και η μητέρα μου.
Peace& one love to all.
Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)