Κοκα.

Κάποιες στιγμές νομίζω ότι τα κάνω όλα λάθος.
Παίρνω αποφάσεις για τις οποίες μετανιώνω. Και όμως, ξέρεις πόσο πολύ τις σκέφτομαι?
Δεν θέλω να ενεργώ αβίαστα.
Και όμως δεν ξέρω γιατί δένομαι τόσο πολύ.
Και όμως δεν ξέρω γιατί μου λείπεις τόσο πολύ.
Πίστευα πως αυτό που είχαμε δεν μ'είχε επηρεάσει, πως είχα κρατήσει τις αποστάσεις μου.
Δεν μπορώ να σε ξεχάσω, νομίζω σ αγάπησα, σε ερωτεύτηκα ούτε και εγώ ξέρω τι.
Θυμάμαι που μου είχες πει πως είχες κάπως κολλήσει μαζί μου.
Με άφησες όμως γιατί? Δεν με κυνήγησες, δεν πάλεψες για μένα.
Άφησες αυτό το μέσα σου να πεθάνει, να φύγει, όπως σε άφησα και εγώ..
Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω πίσω το χρόνο να έμενα εκεί, δίπλα σου.
Νιώθω ότι τα πάντα γύρω σε θυμίζουν, ιδιαίτερα αυτές τις μέρες που έκανα βόλτες στην περιοχή σου.
Τόνομά σου βαμμένο σε πολλούς τοίχους, σε θύμιζαν και η έντονη επιθυμία μου να σε δω, το έκανε ακόμα πιο δύσκολο.
να σε δω έστω τυχαία, απλά να σε δω, να καταλάβω πως είσαι εσύ.
Και δεν θα σου μιλούσα, δεν θα σου ζητούσα τίποτα.
Ούτε καν να θυμηθούμε τα παλιά...
Συγγνώμη για τα λάθη που έκανα, προσπάθησα για το καλό μας.
Το ξέρεις και το σέβεσαι.
Σ'ευχαριστώ, μα μην με ξεχνάς, μην με προδώσεις και εσύ.
Κουτσούνι μου:)