Σκατά στις Κυριακές.

Είχα καιρό να γράψω, το ξέρω. Αλλά δεν είχε γίνει και τίποτα σημαντικό στη ζωή μου. Βασικά και τώρα που το σκέφτομαι, πάλι τίποτα δεν έχει γίνει. Πέρασε καιρός από την τελευταία φορά που είχαμε βρεθεί. Ήταν Κυριακή και είχαμε καταλάβει πως το θέμα μας τέλειωνε. Τι και αν κάναμε προσπάθειες να το τραβήξουμε όλο και περισσότερο; Χαμένος κόπος, ότι είναι να γίνει θα γίνει. Είχαμε κοιμηθεί μαζί το προηγούμενο βράδυ,είχαμε κάνει έρωτα. Τέτοιο πράγμα δεν έχω ξανανιώσει, σαν να σε ένιωθα μέσα μου τόσο πολύ. Έβλεπα μάλλον το τέλος γιαυτό. Με ξύπνησες βάζοντας κάτω από τη μύτη μου τον καφέ φουντούκι. Άνοιξα τα μάτια μου και σου χαμογέλασα. Ξάπλωσες δίπλα μου και μου χάιδεψες τα μαλλιά. Μετά με φίλησες και κάθισες δίπλα μου. Μιλούσαμε με τις ώρες για άκυρα θέματα, ώσπου δεν άντεξα και δάκρυσα. -Ως εδώ ήταν ε; σου είπα. Με κοίταξες κάπως θλιμμένα, με αυτά τα χαζά μελαγχολικά μάτια σου. δεν μου απάντησες, αλλά σηκώθηκες έκανες μπάνιο,ντύθηκες και με φίλησες στο μέτωπο. -Να μου προσέχεις την Τίνα ε; Γέλασα, εγώ ήμουν η Τίνα. Έτσι όσο αθόρυβα ήρθε στη ζωή μου ο Άκης, τόσο αθόρυβα έφυγε. Και μένα μου έμειναν αυτές οι σκατοκυριακές που ξυπνούσαμε μαζί, που πειραζόμασταν, που κάναμε καμιά βόλτα, που παραγγέλναμε πιτόγυρα, που αράζαμε αγκαλιά στον καναπέ. Τις άλλες μέρες δεν σε σκέφτομαι τόσο πολύ, αλλά αυτές οι Κυριακές με σκοτώνουν. Ξέρω ότι είσαι με την άλλη και την ζηλεύω. το κακό είναι πως προσπαθώ να βρω υποκατάστατα σου αλλά κανείς δεν θα υπάρξει σαν εσένα. ΚΑΝΕΙΣ. Απλά να μωρέ, θα ήθελα να ξέρω τι σκέφτεσαι, αν οι Κυριακές για σένα είναι ίδιες μαζί της, αν με σκέφτεσαι για όλα αυτά που σου έκανα και τα καλά αλλά και τα κακά. Απλά να μωρέ, θα ήθελα να ήμουν στη θέση της. Το μόνο που έχω να σκέφτομαι από σένα τώρα τελευταία ήταν τα λόγια που είχες πει όταν βρήκες το νέο μου αμόρε. Είναι αρρώστια η Τίνα μεγάλε, σαν ναρκωτικό, προσπάθησε να ξεμπλέξεις όσο είναι νωρίς. Γιατί αν κάτσεις όσο έκατσα εγώ, ότι και να κάνεις πάντα θα θυμάσαι. Σαν το πρεζάκι, που θέλει να ξεφύγει αλλά ο έμπορος πάλι το βρίσκει. Η μεγαλύτερη ντόπα, μεγάλε. Άκη, σ'αγαπώ. Απλά και για πάντα.

Γαμώτο,αυτό το χαμόγελό σου.

Ήταν το καλοκαίρι της ζωής μου. Όχι πως έγινε κάτι τρομερό εδώ που τα λέμε, πάλι στο νησί, πάλι με την αλητοπαρέα, πάλι βόλτες με τα μηχανάκια, πάλι μπύρες,ξενύχτια στις παραλίες. Αλλά να μωρέ, ήταν εκείνη την Παρασκευή που σε είδα πρώτη φορά. Αν ερχόσουν και με ρωτούσες αν θυμόμουν τι φορούσες, θα σου λεγα με υφάκι : Πας καλά; Εδώ δεν θυμάμαι τι έφαγα χθες. Αλλά θα ταν ψέμα όπως και πολλά που σου έχω πει. Φορούσες ένα πουά φόρεμα το οποίο έδειχνε το σωματάκι σου, το οποίο δεν ξεχνιέται ρε γαμώτο. Φορούσες κάτι ωραία πέδιλα, με κάτι πέτρες πάνω. "Σου αρέσουν; Η κολλητή μου τα έφτιαξε μου είπες..εμένα, δυστυχώς δεν πιάνει το χέρι μου". Έβγαλες τα γυαλιά και είδα αυτά τα καστανά σου μάτια, τα μαγικά. Μου χαμογέλασες γλυκά ενώ οι φίλες σου ήταν πιο κει. "Γαμώτο, μπορείς να μας πεις πως στο καλό θα πάμε εκεί"; Γέλασα μαζί σου με το ύφος που είχες πάρει. Η γιαγιά μου συνήθιζε να μου λέει πως όταν έρχεται ο ένας στη ζωή σου, το καταλαβαίνεις είναι σαν το θρόισμα των φύλλων πριν φυσήξει ο άνεμος, σαν την αστραπή πριν την καταιγίδα. Έτσι, το κατάλαβα πως ήσουν, είσαι και θα είσαι η ΜΙΑ. Όταν καθίσαμε πρώτη φορά στην παραλία δίπλα-δίπλα ανατρίχιασα και πίστεψέ με δεν ήταν από το κρύο. Τα χείλια σου, αχ αυτά τα είχες βάψει κόκκινα. Τραγουδούσες, γελούσες, σε πείραζαν, τους πείραζες. Ήσουν πολύ τυπάκι γαμώτο. Όταν είχαν ξεμακρύνει όλοι και εγώ κάπνιζα προσπαθώντας να ξεθολώσω από τον έρωτα, ήρθες δίπλα μου, σαν να το έκανες επίτηδες. "Τι κάθεσαι μόνος σου σαν το μπακούρι;" "Σε περίμενα.." Γέλασες και ξάπλωσες δίπλα μου. εγώ καθόμουν και εξέταζα το κορμί σου, ήθελα να σε φιλήσω παντού, να ορμήσω πάνω σου αλλά τόσο γλυκά. "Σπουδάζεις"; σε ρώτησα και ξάπλωσα. "Ναι, στη Θεσσαλονίκη. Εσύ"; "Στην πρωτεύουσα. Πως και ήρθες εδώ; Δεν προτίμησες καμια Μύκονο ας πούμε;" "Να, είναι που φύσηξε έρωτας και δεν με χωράει η πόλη." μου είπες και γέλασες."Του χρόνου Μύκονο, όχι φέτος." Καθίσαμε ατελείωτες ώρες και μιλούσαμε για τα πάντα. Ήθελα να μάθω όλες τις χαζές, μικρές σου συνήθειες. Οι μέρες στο νησί ξαφνικά κυλούσαν μαγικά.. Flames to dust, lovers to friends, why do all good things come to an end? Και με τα πολλά και τα λίγα, ήρθε η τελευταία μέρα. Κάθισες απέναντι μου και δεν έκρυβες τίποτα. Μπορούσα να δω τη φλόγα στα μάτια σου,τον έρωτα,τον ενθουσιασμό, τη λύπη. Με είχες νικήσει γαμώτο, ήσουν τόσο δυνατή. Εγώ, δεν ήξερα τι να κάνω. Έφυγα και σου ψιθύρισα Να περνάς καλά, καληνυχτα. Δεν θέλω να ξέρω τι λες για μένα, θέλω να ξέρω αν με σκέφτεσαι. Θέλω να ξέρω γιατί η μοίρα το ήθελε να σε γνωρίσω.. Θέλω να ξέρω τι τρέχει στο γαμημένο κεφάλι μου και δεν σου είπα "Αν δεν έχεις τι να κάνεις, σε παντρεύομαι τώρα.." Μου λείπεις, να το ξέρεις. Και όλα τα καλοκαίρια, και όλοι οι καλοκαιρινοί έρωτες δεν θα είναι ποτέ σαν τον δικό σου. Ξέρεις γιατί; Γιατί σε θέλω, σε σκέφτομαι, σε ονειρεύομαι και το χειμώνα..

How you say this fucking goοdbye?

Δύο χειμώνες ήμασταν μαζί..
Ωραία περάσαμε,έτσι δεν είναι;
Και τότε ήρθε το καλοκαίρι..
Το θυμάμαι σαν τώρα..
Μαλώναμε, θυμώναμε σαν μικρά παιδιά..
Δεν πάει άλλο, μου είχες πει..
Συμφώνησα και πρόσθεσα σ ευχαριστώ για το χειρότερο καλοκαίρι της ζωής μου μέχρι τώρα.
Γύρισες την πλάτη, ντύθηκες και έφυγες από το διαμέρισμα μου, από τη ζωή μου.
Πόσο θα θελα να μην σε σκέφτομαι.
Ήταν αρρωστημένο, είναι αρρωστημένο.
Ξέρω πως υποφέρω, αλλά δεν μπορώ να σταματήσω να το κάνω..
Μετά από ένα ολόκληρο χρόνο, σε είδα στο δρόμο.
Ήταν καλοκαίρι ξανά, φορούσες το μαγιώ σου και κουβαλούσες κάτι μπουκάλια. Δίπλα σου ήταν ο Μάνος, ο κουμπάρος μας και καλά.
Μόλις σας είδα, επιτάχυνα το βήμα μου και έκανα πως δεν σας ξέρω.
Κατάλαβα πως γύρισες, πως ήθελες να μιλήσεις.. Αλλά δεν το κανες..
Το ίδιο βράδυ είχες μπει στο facebook και είχες ανεβάσει αυτο το ηλίθιο τραγούδι..http://www.youtube.com/watch?v=qoRGeTmUdJw
Και δεν φτάνει μόνο αυτό είχες γράψει :
Μια μέρα ίσως κάπου να ξαναβρεθούμε
σε ένα φανάρι μες στο κέντρο ξαφνικά
και σαν δυο ξένοι απλά θα κοιταχτούμε
και ίσως να πούμε ένα γεια σου φιλικά.
Δεν φαντάζεσαι πως με ταλαιπώρησες γιατί σκεφτόμουν αν όντως ήταν για μένα..
Πέρασε και το καλοκαίρι, αλλά εσύ γαμώτο ΉΣΟΥΝ ΕΚΕΙ. ακόμα μέσα μου.
Όταν είχα πείσει τον εαυτό μου τελικώς να προχωρήσω, είδα πως ήσουν σε σχέση.
Πόνεσα, δεν έχεις ιδέα πόσο.
Όλοι μου έλεγαν πως δεν την θέλεις, αλλά ήξερα ότι μου έλεγαν ψέματα για να με κάνουν να χαρώ.
Άρχισαν όλοι να μου γνωρίζουν γκόμενους, για να φτιάξω τη ζωή μου και καλά.
Δεν καταλάβαιναν πως το μόνο που ήθελα ήσουν εσύ..
Και μέσα στη δυστυχία μου, ήρθε ξανά το καλοκαίρι.
Έπρεπε να τελειώσει αυτό το πράγμα..
Ευτυχώς, ήταν τέλειο εκείνο το καλοκαίρι. Είχα όμορφη παρέα και δεν ήθελα τίποτα άλλο.
Μια βραδιά λοιπόν που τα πίναμε στην ταβέρνα, ήρθες και συ με τα φιλαράκια σου.
Με κοίταξες έντονα αλλά δεν μου μίλησες.
Μετά από πόσες ώρες, είχες πιει πολύ.. Ήξερα πως κάτι θα γίνει και τα χέρια μου έτρεμαν.
Είχα πιει και εγώ και γελούσα. Ένας από την παρέα με πείραζε δυνατά.
Τότε σηκώθηκες, ήρθες στο τραπέζι μου με κοίταξες και μου έκανες νόημα να έρθω έξω.
Δεν μπορούσα να σου αντισταθώ.

-Γιατί δεν μου μίλησες γαμώτο; Γιατί; Ένιωθα τόσα πολλά για σένα ακόμη..
-Γιατί με άφησες σαν να μην ήμουν τίποτα για σένα; Γιατί με προσπέρασες απλά; Νόμιζα πως μ αγαπούσες.΄
Άρχισα να κλαίω και τότε με πλησίασες.
-Ακόμη σ αγαπάω. Πώς μπορεί κάποιος να σε ξεπεράσει;
Σήκωσα το κεφάλι μου.
-Δεν θα το αντέξω αυτό δεύτερη φορά. Δεν θέλω να χωρίζω μαζί σου. του είπα σαν να ήμουν παιδάκι..
χαμογέλασες και με αγκάλιασες.
Δεν ζούσα όνειρο, ήσουν ξανά δικός μου.



Δεν ξέρω γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά.. Ίσως γιατί σε βλέπω πάλι απέναντι μου. Στην ίδια ταβέρνα, στο ίδιο σημείο, χωρισμένοι και πάλι εδώ και χρόνια.
Απέναντι σου δεν κάθονται πλέον οι φίλοι σου, αλλά η οικογένειά σου.
Και αυτή η κόρη σου, σου μοιάζει τόσο πολύ.
Αλλά και εγώ, δίπλα μου έχω τον άντρα μου. Τον αγαπώ, αλλά κανείς δεν είναι σαν εσένα. Δεν ξεχνάς τον πρώτο σου έρωτα, το ξέρω.

Βγήκα λίγο έξω να μαζέψω κάτι μπουκάλια και βγήκες και συ τυχαία..
Με κοίταξες.
-Νιώθεις όπως νιώθω εγώ; με ρώτησες.
Σου χαμογέλασα.
Και άκουσα το τραγούδι που έπαιζε στην ταβέρνα.
http://www.youtube.com/watch?v=kV8ReXZnAvU
-Δεν θέλω να μαστε ούτε φίλοι, ούτε εχθροί, θέλω να μη θυμάμαι. σου ψιθύρισα και σε φίλησα.
Ήξερα πια πως θα ήσουν πάντα δικός μου.
Δεν μπορώ να σου πω αντίο, δεν μπορώ να σου πω τέλος.
Πώς το λέμε γαμώτο; Πώς;

-Μαμά; Πάμε; Νύσταξα. μου είπε ο μικρός μου γιος βγαίνοντας έξω και τρέχοντας στην αγκαλιά μου.
-Πάμε αγόρι μου...........

Love is everywhere,if you CAN notice.

Σε αυτόν τον κόσμο είναι πραγματικά δύσκολο να πιστέψεις ότι υπάρχει αγάπη.
Εσύ, εγώ, ο καθένας μας πιστεύει ότι δεν υπάρχει και ειδικά όταν βλέπουμε πως το αγόρι που υποτίθεται πως αγαπάμε μας πληγώνει με το χειρότερο τρόπο.

Όμως, η αγάπη είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό.


Ήταν σχετικά πρωί και έπρεπε να σηκωθώ για να πάω στη σχολή.
Ξύπνησα άσχημα, μεσ τα νεύρα γιατί την προηγούμενη νύχτα είχα μαλώσει με το αγόρι μου και με τη μητέρα μου.
Όταν ξύπνησα, κοίταξα το κινητό μου όπως πάντα.
Περίμενα να βρω μήνυμα από εκείνον, αλλά προς μεγάλη μου έκπληξη βρήκα από τη μητέρα μου.
Σ αγαπώ πολύ. μου έγραφε.
Αμέσως, ένα δάκρυ κύλισε. Ήξερα πως δεν θα μ αφήσει ποτέ.
Μου έστειλε μήνυμα πως μ αγαπάει παρόλου που το προηγούμενο βράδυ της φώναξα για μικρό λόγο και της το έκλεισα στα μούτρα.
Αμέσως κατάλαβα το μεγαλείο της αγάπης.. Η αγάπη δεν έχει όρια, φραγμούς. Δεν χωράει εγωιστικές πράξεις.
Ζεις για το εσύ,παρά για το εγώ.
Έφτιαξα καφέ και κάπνισα 2-3 τσιγάρα.
Έπρεπε να φύγω.
Μέσα στο κρύο,πήρα το αστικό και έκατσα όπως συνήθως στην τελευταία θέση στο τζάμι.
Είχε τρομερή κίνηση και αμέσως ξέχασα την αγάπη και τότε ήρθαν τα νεύρα.
Καθώς το αστικό είχε κολλήσει στην Καμάρα, είδα δύο πρεζάκια.
Ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Το κορίτσι ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση και αποζητούσε απεγνωσμένα τη δόση της.
Φαινόταν στο βλέμα της.
Τότε,το αγόρι της μίλησε για 2 λεπτά, έβαλε το χέρι του μέσα στη τσέπη και της έδωσε ότι λεφτά είχε.
Αυτή του χαμογέλασε απλά, τα πήρε και έφυγε. Έμεινε αυτός 2 λεπτά να την κοιτάει να φεύγει και καθώς γύρισε τον είδα να χαμογελάει.
Ήξερε πως με αυτό που έκανε δεν θα μπορούσε να πάρει τη δόση του, θα ήταν στην ίδια άσχημη κατάσταση αλλά κατα ένα περίεργο τρόπο έδωσε τα λεφτά του.
Όμως, προτίμησε να κοιτάξει το εσύ της κοπέλας, από αγάπη, ενδιαφέρον, έρωτα ποιος ξέρει.
Το λεωφορείο επιτέλους ξεκίνησε και εγώ έμεινα να κοιτάω.
Αυτοί που δεν έχουν τίποτα δίνουν αγάπη και αυτοί που έχουν πολλά δεν δίνουν τίποτα.
Πήρα το κινητό μου, έπρεπε να νοιαστώ για το εσύ.

Συγγνώμη μωρό μου. Δεν θέλω να είμαστε έτσι.. Σ αγαπώ. πληκτρολόγησα, αν και ηξερα πως δεν έφταιγα. Ήταν πρώτη φορά που δεν με νοιαζε.

Και εγώ σ αγαπώ..Μαζί σου ως το τέλος. Καλημέρα..

Ήξερα πως δεν θα ήταν το τέλος, το οποίο τελικώς ήρθε πριν κάτι μέρες.

Αν ψαχτείς, θα δεις ότι αγάπη υπάρχει παντού. Υπάρχει μέσα μας, τριγύρω μας, στο βλέμμα μας, στο δρόμο, ΠΑΝΤΟΥ.
Ρίξε τους τοίχους σου, καλό θα κάνεις..
Και αν πληγωθείς, δεν βαριέσαι...Μπόρα είναι, θα περάσει όπως λέει και η μητέρα μου.

Peace& one love to all.