How you say this fucking goοdbye?

Δύο χειμώνες ήμασταν μαζί..
Ωραία περάσαμε,έτσι δεν είναι;
Και τότε ήρθε το καλοκαίρι..
Το θυμάμαι σαν τώρα..
Μαλώναμε, θυμώναμε σαν μικρά παιδιά..
Δεν πάει άλλο, μου είχες πει..
Συμφώνησα και πρόσθεσα σ ευχαριστώ για το χειρότερο καλοκαίρι της ζωής μου μέχρι τώρα.
Γύρισες την πλάτη, ντύθηκες και έφυγες από το διαμέρισμα μου, από τη ζωή μου.
Πόσο θα θελα να μην σε σκέφτομαι.
Ήταν αρρωστημένο, είναι αρρωστημένο.
Ξέρω πως υποφέρω, αλλά δεν μπορώ να σταματήσω να το κάνω..
Μετά από ένα ολόκληρο χρόνο, σε είδα στο δρόμο.
Ήταν καλοκαίρι ξανά, φορούσες το μαγιώ σου και κουβαλούσες κάτι μπουκάλια. Δίπλα σου ήταν ο Μάνος, ο κουμπάρος μας και καλά.
Μόλις σας είδα, επιτάχυνα το βήμα μου και έκανα πως δεν σας ξέρω.
Κατάλαβα πως γύρισες, πως ήθελες να μιλήσεις.. Αλλά δεν το κανες..
Το ίδιο βράδυ είχες μπει στο facebook και είχες ανεβάσει αυτο το ηλίθιο τραγούδι..http://www.youtube.com/watch?v=qoRGeTmUdJw
Και δεν φτάνει μόνο αυτό είχες γράψει :
Μια μέρα ίσως κάπου να ξαναβρεθούμε
σε ένα φανάρι μες στο κέντρο ξαφνικά
και σαν δυο ξένοι απλά θα κοιταχτούμε
και ίσως να πούμε ένα γεια σου φιλικά.
Δεν φαντάζεσαι πως με ταλαιπώρησες γιατί σκεφτόμουν αν όντως ήταν για μένα..
Πέρασε και το καλοκαίρι, αλλά εσύ γαμώτο ΉΣΟΥΝ ΕΚΕΙ. ακόμα μέσα μου.
Όταν είχα πείσει τον εαυτό μου τελικώς να προχωρήσω, είδα πως ήσουν σε σχέση.
Πόνεσα, δεν έχεις ιδέα πόσο.
Όλοι μου έλεγαν πως δεν την θέλεις, αλλά ήξερα ότι μου έλεγαν ψέματα για να με κάνουν να χαρώ.
Άρχισαν όλοι να μου γνωρίζουν γκόμενους, για να φτιάξω τη ζωή μου και καλά.
Δεν καταλάβαιναν πως το μόνο που ήθελα ήσουν εσύ..
Και μέσα στη δυστυχία μου, ήρθε ξανά το καλοκαίρι.
Έπρεπε να τελειώσει αυτό το πράγμα..
Ευτυχώς, ήταν τέλειο εκείνο το καλοκαίρι. Είχα όμορφη παρέα και δεν ήθελα τίποτα άλλο.
Μια βραδιά λοιπόν που τα πίναμε στην ταβέρνα, ήρθες και συ με τα φιλαράκια σου.
Με κοίταξες έντονα αλλά δεν μου μίλησες.
Μετά από πόσες ώρες, είχες πιει πολύ.. Ήξερα πως κάτι θα γίνει και τα χέρια μου έτρεμαν.
Είχα πιει και εγώ και γελούσα. Ένας από την παρέα με πείραζε δυνατά.
Τότε σηκώθηκες, ήρθες στο τραπέζι μου με κοίταξες και μου έκανες νόημα να έρθω έξω.
Δεν μπορούσα να σου αντισταθώ.

-Γιατί δεν μου μίλησες γαμώτο; Γιατί; Ένιωθα τόσα πολλά για σένα ακόμη..
-Γιατί με άφησες σαν να μην ήμουν τίποτα για σένα; Γιατί με προσπέρασες απλά; Νόμιζα πως μ αγαπούσες.΄
Άρχισα να κλαίω και τότε με πλησίασες.
-Ακόμη σ αγαπάω. Πώς μπορεί κάποιος να σε ξεπεράσει;
Σήκωσα το κεφάλι μου.
-Δεν θα το αντέξω αυτό δεύτερη φορά. Δεν θέλω να χωρίζω μαζί σου. του είπα σαν να ήμουν παιδάκι..
χαμογέλασες και με αγκάλιασες.
Δεν ζούσα όνειρο, ήσουν ξανά δικός μου.



Δεν ξέρω γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά.. Ίσως γιατί σε βλέπω πάλι απέναντι μου. Στην ίδια ταβέρνα, στο ίδιο σημείο, χωρισμένοι και πάλι εδώ και χρόνια.
Απέναντι σου δεν κάθονται πλέον οι φίλοι σου, αλλά η οικογένειά σου.
Και αυτή η κόρη σου, σου μοιάζει τόσο πολύ.
Αλλά και εγώ, δίπλα μου έχω τον άντρα μου. Τον αγαπώ, αλλά κανείς δεν είναι σαν εσένα. Δεν ξεχνάς τον πρώτο σου έρωτα, το ξέρω.

Βγήκα λίγο έξω να μαζέψω κάτι μπουκάλια και βγήκες και συ τυχαία..
Με κοίταξες.
-Νιώθεις όπως νιώθω εγώ; με ρώτησες.
Σου χαμογέλασα.
Και άκουσα το τραγούδι που έπαιζε στην ταβέρνα.
http://www.youtube.com/watch?v=kV8ReXZnAvU
-Δεν θέλω να μαστε ούτε φίλοι, ούτε εχθροί, θέλω να μη θυμάμαι. σου ψιθύρισα και σε φίλησα.
Ήξερα πια πως θα ήσουν πάντα δικός μου.
Δεν μπορώ να σου πω αντίο, δεν μπορώ να σου πω τέλος.
Πώς το λέμε γαμώτο; Πώς;

-Μαμά; Πάμε; Νύσταξα. μου είπε ο μικρός μου γιος βγαίνοντας έξω και τρέχοντας στην αγκαλιά μου.
-Πάμε αγόρι μου...........