Οι τίτλοι του τέλους.

Ο καθένας στη ζωή ήρθε να παίξει το δικό του ρόλο. Η ζωή άλλωστε τι είναι; Μια παράσταση, ένα θέατρο. Άλλοι μένουν ως το τέλος, άλλοι φεύγουν στο διάλλειμα, άλλοι δεν καταλαβαίνουν το έργο, άλλοι το νιώθουν στο πετσί τους, άλλοι είναι πρωταγωνιστές, άλλοι σκηνοθέτες, άλλοι κομπάρσοι. Το καλό σε αυτήν την υπόθεση είναι ότι ο καθένας παίζει το ρόλο του και πρέπει να συμμετέχει. Όλοι ως ένα βαθμό είμαστε χρήσιμοι, ακόμη και αυτοί που φεύγουν από τη ζωή μας, μας φέρνουν στο μυαλό αναμνήσεις, μας έχουν κάνει άλλοτε πιο ευάλωτους, άλλοτε πιο δυνατούς. Το θέμα είναι να κάνεις ότι πραγματικά γουστάρεις, δηλαδή όταν φτάσεις σε μια ηλικία που πλέον τα πράγματα σοβαρεύουν, που η μόνη σου έννοια δεν είναι αν θα βγεις ωραία έξω, αν θα σου στείλει μήνυμα, αν σε σκέφτεται, να λες πως ό,τι ήταν να ζεις το έζησες στο έπακρο, να μην μπεις στο τρυπάκι του «τι θα γινόταν αν». Ο καθένας μας αξίζει μια ευκαιρία σε αυτό το καλοστημένο θέατρο. Οι γονείς σου, τα αδέρφια σου αξίζουν τη μεγαλύτερη ευκαιρία. Κακά τα ψέματα, μόνο αυτοί θα είναι εκεί για σένα πάντα. Όλους μας εκνευρίζουν, μας εξοργίζουν αλλά αν το καλο σκεφτείς πάντα σκέφτεσαι στην καθημερινότητα σου τι θα έκανε ας πούμε η μητέρα σου αν σε έβλεπε να καθαρίζεις, ή να κάθεσαι ή να κάνεις οτιδήποτε. Ακόμα και αυτό το « ζακέτα να βάλεις» κρύβει μια τεράστια ανάγκη για φροντίδα. Οι φίλοι σου αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία όταν πραγματικά το αξίζουν. Κανείς δεν γεννήθηκε να είναι τέλειος. Το λάθος πάντα συμβαίνει, όλοι είμαστε ευάλωτοι σε κάτι, εδώ κοτζάμ Αχιλλέας είχε τρωτό σημείο ένα ξωφτερνο, εμείς οι κοινοί θνητοί δεν θα κάνουμε λάθη; Το θέμα είναι η δύναμη να ξεπεράσεις το λάθος, να το συζητήσεις, να το αναλύσεις και μετά από καιρό όταν το σκέφτεσαι να γελάς. Να λες, σε τι χαζά πράγματα δίναμε σημασία τότε; Υπό μία προϋπόθεση βέβαια, το λάθος να μην είναι επαναλαμβανόμενο γιατί τότε γίνεται πάθος, κι αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Στο αγόρι σου να δίνεις δεύτερη ευκαιρία αν η πράξη του δεν σε θίγει. Και αν ακόμη σε θίγει, πολέμησε το, κυρίως αν είσαι μικρός, δεν θα πάθεις τίποτα, άλλη μια τρύπα στην καρδιά. Σιγά τ αυγά, εδώ ολόκληρο συγκρότημα οι Τρύπες ζουν ακόμη και βασιλεύουν. Να ξεχωρίζεις πότε ο άλλος τρέφει αληθινά αισθήματα για σένα και να δίνεις σε αυτόν κυρίως παραπάνω ευκαιρίες. Ξέρω πως ερωτευόμαστε και ποθούμε όλα αυτά που πρέπει να κυνηγήσουμε, που μας πληγώνουν αλλά δεν χάνεις να δοκιμάσεις, γλυκό, πικρό, αλμυρό, ξινό όλα αφήνουν πίσω μία γεύση. Τέλος, να δίνεις δεύτερη ευκαιρία στον εαυτό σου. Να κοιτιέσαι στον καθρέφτη και να είσαι καθαρός, να λες αυτός είμαι. Να ξεκαθαρίσεις τα πάντα μέσα σου και να βάζεις προτεραιότητες. Κάποια στιγμή αυτός ο καθρέφτης θα σου χαμογελάσει, δεν μπορεί. Αν νιώθεις μειονεκτικά για οποιοδήποτε λόγο να μην τα παρατάς ποτέ, στο χέρι σου είναι να αλλάξεις και να το κάνεις για ένα γαμημένο είναι όχι για το φαίνεσθαι και τις υποβολές των άλλων. Όλοι μας κακά τα ψέματα αξίζουμε έναν άνθρωπο που θα του λείπουμε, που δεν θα μπορεί χωρίς εμάς, που θα μας σκέφτεται πάντα αλλά όταν είναι μόνος του θα χαμογελάει. Που όταν του στέλνουμε μήνυμα, η καρδιά του να σπάει. Που να μην κωλώνει για τον έρωτα, που όταν μαλώνετε να παίρνει αυτός πρώτος τηλέφωνο ή να έρχεται να χτυπάει το κουδούνι. Να λέει ένα καλημέρα το πρωί και εσύ να προσπαθείς να του την φτιάξεις τη μέρα. Όλοι μας έχουμε δικαίωμα στον έρωτα, στην αγάπη, στη συγχώρεση. Κάνε αυτό που νιώθεις και παραμέρισε τον εγωισμό, τα τείχη δεν είναι καλά και συνήθως απομονώνουν. Βέβαια, θα μου πείτε ανάλογα τι ζητά ο καθένας. Συμφωνώ, και οι κομπάρσοι παίζουν σημαντικό ρόλο στους διαλόγους μιας παράστασης αλλά φεύγοντας όλοι τους πρωταγωνιστές θυμούνται, γι αυτούς μιλάνε και αυτοί βραβεύονται. Μην παίρνετε λοιπόν κάτι λιγότερο απ’ ότι αξίζετε. Την παράσταση μπορείς να την δεις δύο φορές, τη ζωή όμως μία. Δεν υπάρχει δεύτερο εισιτήριο.