Οι κανονικοί άνθρωποι με τρομάζουν part2

Την άλλη μέρα ξύπνησα με τρομερό πονοκέφαλο, αλλά δεν ήταν αυτό που με πείραζε τόσο πολύ.
Ήταν το άδειο κρεβάτι, η συνειδητοποίηση του τι πραγματικά συνέβη χθες.
Ένα κεφάλαιο έκλεινε στη ζωή μου κι αυτή τη φορά δεν ήταν σαν τις άλλες τις παιδιάστικες, που χωρίζαμε απλά για να το πούμε ίσως για να τσεκάρουμε αν έχουμε αρκετή δύναμη να το κάνουμε.
Αλλά αυτό που έγινε χθες, ήταν άλλο. Ένιωθα την καρδιά μου να σπάει πλέον, αλλά χωρίς όρεξη για δάκρυα. Νισάφι πια, επιπλέον πλένομαι με jhonson's baby.
Γέλασα με την προσπάθεια του εαυτού μου να κάνω χιούμορ, σηκώθηκα αργά από το κρεβάτι και μηχανικά κατευθύνθηκα προς την καφετιέρα.
Έφτιαξα μηχανικά το εσπρεσσάκι μου και τότε κατάλαβα πως δεν σκεφτόμουν τίποτα, κανέναν, πως δεν είχα κάποιο συναίσθημα.
"And suddenly i felt nothing"
αυτό ήταν, η εικόνα γύριζε ξανά και ξανά στο μυαλό μου.
Ο Παύλος, αυτή, το δαχτυλίδι, το άρωμά του να γαργαλάει τα ρουθούνια μου για τελευταία φορά.
Θυμήθηκα όλα αυτά που είχαμε περάσει, τις νύχτες που μου έλεγε για τα ταξίδια του κρατώντας με αγκαλιά, τις μέρες που μου έδειχνε τον κόσμο κάνοντας με βόλτες στα πιο κουλ μέρη, τις συνομιλίες μας, τους πρωινούς καφέδες που δεν πετύχαινα ποτέ, τις εκπλήξεις, τα δώρα του, τον κυνισμό του.
Όλα πέρασαν από μπροστά μου και σκέφτηκα πως με μένα φαινόταν ευτυχισμένος.
Δεν με πειράζει που θα είναι με την άλλη, με πειράζει αν τυχόν της δείξει τον κόσμο με τον τρόπο που τον έδειξε σε μένα.
Άνοιξα τον υπολογιστή και πριν μπω στο facebook, έβαλα μουσική.



Ταξίδευα λίγο με τη μουσική, φανταζόμουν πάντα ότι κάποιος ίσως να έγραφε τραγούδι για μένα, με το πόσο τον άλλαξα. Γενικά είμαι από τους ανθρώπους που θέλω να ακούω ότι ο άλλος επηρεάστηκε από μένα, να νιώθει περήφανος για μένα. Νορμάλ; Bitch please, οι νορμάλ είναι τα φρικιά.

Πάτησα τον κωδικό, μπήκα και είδα κάτι αιτήματα φιλίας από χθεσινά άτομα, φυσικά και θα δεχόμουν τους πιο όμορφους,γυναίκα καμία, και είχα και δύο εισερχόμενα.
Το ένα ήταν από έναν στο πάρτυ που μου έλεγε πόσο σέξι με θεωρεί και ότι θα ήθελε να βγαίναμε.
Μη φας, έχουμε γλαρόσουπα.
Και το δεύτερο ήταν από ένα προφίλ με άγνωστη φώτο, δεν ήξερα το όνομα, βασικά ψιλοφέικ μου έμοιαζε.
"Χαιρετώ, δεν θέλω να σε τρομάξω, αλλά αν το ψήνεις, θέλω όλους σου τους δίσκους από active member, στους κλέβω.
Γέλασα αμυδρά και μπήκα στο προφίλ του Giannis S, τελικά δεν ήταν φέικ αλλά δεν είχε και καμιά φώτο να αποδεικνύει αν όντως ήταν ωραίος ή όχι. Γαμώτο.
"Φώτο για ένα δίσκο μου".