Οι κανονικοί άνθρωποι με τρομάζουν part3

Ήμουν μόνος, σ'ένα τσίρκο πάνω σ'ένα σκοινί από κάτω ήταν ένα μάτσο καρχαρίες  οι οποίοι περίμεναν ένα λάθος μου.

Στην άλλη άκρη ήταν φίλοι μου, οι γονείς μου, γνωστοί αλλά και άγνωστοι. 

Ένα βήμα τους με έσπρωχνε στο κενό.

ήμουν αγχωμένος, ιδρωμένος, μπερδεμένος, φοβισμένος κι όταν αποφάσιζα να κάνω το πρώτο βήμα όλοι εξαφανίζονταν και εμφανιζόταν αυτή.

σαν ένα ξεχασμένο όνειρο, ήταν όμως σε αντίθεση με τους άλλους τόσο ζωντανή, χαρούμενη, ήταν ακίνητη αλλά ήταν σαν να χορεύει, σαν να χορεύουν τα μάτια της.

Όταν αποφάσιζα να κάνω ένα βήμα κοντά της, το σκοινί έσπαζε και άρχιζα να βυθίζομαι στο κενό κοιτώντας τους καρχαρίες με ανοιχτό στόμα.

Κι όμως, ξαφνικά όλα εξαφανίζονταν και εμφανιζόταν ένα πλαστικό τραπέζι με ρετσίνα και αυτή με ένα άσπρο φόρεμα.

Πήγαινα να κάτσω δίπλα της αλλά και πάλι χανόταν.

Στο τέλος, υπήρχε ένας κλόουν ο οποίος ούρλιαζε και ξαφνικά ξυπνούσα πάλι.

ο υπολογιστής ήταν ξεχασμένος, έπαιζε ένα τραγούδι συνέχεια στο replay http://www.youtube.com/watch?v=FULykEVgM70 και ακούγοντας ένιωσα την ίδια κατάθλιψη που ένιωθα τον τελευταίο καιρό.

Ένιωθα πλέον στεγνός αλλά όχι από νερό ή ποτό, είχα μεθύσει αρκετά αυτές τις μέρες, αλλά από έρωτα.

Κάθε κίνηση που έκανα να την πλησιάσω έπεφτε στο κενό.

Ξαφνικά, θυμήθηκα πως είχα κάνει την τελευταία μου κίνηση μέσω facebook. της είχα στείλει μήνυμα.

Σηκώθηκα σχεδόν τρέχοντας από το κρεβάτι και πλησίασα τον υπολογιστή.

Είδα το μήνυμά της.

Έξυπνο, ήταν έξυπνη. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί είχα φάει τόσο σκάλωμα μαζί της, από την πρώτη φορά που την είδα. Ήταν όλα εκείνα που ήταν αντίθετα προς τη φιλοσοφία μου, προς τον τρόπο ζωής μου και όμως ένιωθα πως ήταν όλα αυτά που χρειαζόμουν.

Κοίταξα το ρολόι, ήταν ήδη απόγευμα, είχαν περάσει ώρες από τότε που μου είχε απαντήσει.

Παρ όλα αυτά είχα δει πως δεν με είχε δεχτεί σαν φίλο.

Και σκληρή, μου άρεσαν όλα.

Παρ όλα αυτά έπρεπε να τις απαντήσω.

"Τόσο πολύ μετράει για σένα η εξωτερική εμφάνιση ώστε να μιλήσεις με κάποιον;"

Το έστειλα και απλά περίμενα.

Ίσως να μπορούσα να περιμένω όλη μου τη ζωή γι αυτή την κοπέλα.