Για σένα.

Αδερφέ μου, αδιαμφησβήτητα είσαι η ζωή μου.
Αν κάποιος μου ζητήσει να πεθάνω για σένα, θα το κάνω με μεγάλη ευχαρίστηση.
Και όλα αυτά γιατί μου έμαθες πολλά και σου χρωστάω πολλά.
Μαζί σου έμαθα να αγαπάω, να θυμώνω, να νευριάζω, να σκέφτομαι, να κατανοώ, να είμαι διαφορετική, να έχω τη δική μου προσωπικότητα.
Είσαι το καταφύγιό μου τις δύσκολες στιγμές, σαν ένα είδος προσωπικού θεού.
Δεν ντρέπομαι που το λέω, σ αγαπάω σαν θεό μου.
Σ ευχαριστώ που υπάρχεις πάντα στη ζωή μου, σ' ευχαριστώ που είσαι πάντα δίπλα μου ό,τι και να κάνω.
Να θυμάσαι πως οι άνθρωποι ξεχνάνε,αχ, πόσο εύκολα ξεχνάνε.
Δεν ξέρω πως θα μας τα φέρει η ζωή, αλλά πάντα θα υπάρχεις μέσα στην καρδιά μου, στο μυαλό μου.
Δεν θέλω να με απογοητεύσεις, δεν θέλω να με ξεχάσεις.
Και σου υπόσχομαι, πάντα θα σε κάνω να γελάς.
Και σου υπόσχομαι, θα σε αφήνω να τσιμπάς τα φουσκωμένα μου μάγουλα.
Και σου υπόσχομαι, ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΩ Π-Ο-Τ-Ε.


"Μοναχικές πριγκίπισσες, του τίποτα ερωμένες..."
Πάντα όταν ακούω αυτόν τον στίχο, έρχεσαι στο μυαλό μου...
Η χαζή σπαστική φωνούλα σου, βλακάκο:))
Η πανέξυπνη-ομορφη-θεά αδερφή σου...