Και να σαι πάλι, ξεπροβάλλεις στα σκαλιά.
Έμεινα έκπληκτη, σαστισμένη.
Ήθελα να σε είχα ξεπεράσει,αχ αλήθεια πόσο το ήθελα.
Και όμως η καρδιά μου, με το έντονο σκίρτημά της, λες και ποθούσε μανιασμένα να βγει απ'το σώμα μου, έκανε τη δήλωσή της.
Κάτι που το μυαλό μου και ο εγωισμός μου δεν άντεχε.
Ήμουν ακόμη ερωτευμένη μαζί σου..
Δεν ξέρω πως μπόρεσες να ριζώσεις μέσα μου, να με κάνεις να μην σε βαριέμαι.
Κάτι που οι άλλοι δεν κατάφερναν.
Και όμως καρδούλα μου, δεν ήσουν ποτέ δικός μου..
Θα θελα όμως, όχι για να ικανοποιήσω το εγώ μου, αλλά για να σε αγαπήσω, όσο δεν σ αγάπησε κανείς.
Να σου προσφέρω όλα όσα έχω, να σου δωθώ ολοκληρωτικά, για να καταλάβεις τι σημαίνει αγάπη.
Για να με εκτιμήσεις, για να με νιώσεις.
Χθες μίλησα για σένα στο Θεό, τον παρακάλεσα για ακόμη μια φορά, να με προσέξεις και να με σκεφτείς, έστω και για μια φορά.
Αξιολύπητο ε? Το ξέρω, δεν μπορώ να κάνω κάτι για να το παλέψω..
2 χρόνια προσπαθώ, μάταιος κόπος...
Κάποιος μου είχε πει πως δεν αξίζει να σπαταλάμε τον χρόνο μας για άτομα που δεν θέλουν την αγάπη μας..
Δεν θέλω να σπαταλάω άλλο τον χρόνο μου γιατί ξέρω πως δεν θες την αγάπη μου.
Απλά να παίζεις θες.
Δεν ντρέπομαι να πω πως είμαι το παιχνιδάκι σου...
Απλά βαρέθηκα πια, Β-Α-Ρ-Ε-Θ-Η-Κ-Α.
Και επειδή στις μέρες μας ο χρόνος είναι μειωμένος και δεν έχουμε καιρό για άσκοπες σπατάλες, τέρμα ως εδώ.
Βγες απ'το μυαλό μου, απ'τη καρδιά μου, απ΄τη σκέψη μου ρε παιδάκι μου επιτέλους!!!
Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου